و وقتي دلت بسوزد كه ماهي ها براي چه بايد اصلا سر سفره عيد باشند ... و با خودت بگويي مگر عيد بي ماهي نمي شود و چرا بايد اين ها را اسير كرد ... .. باز مي خواهي كه دست كني و بگيري و اين بار آزادشان كني ... ولي ياد اين بي افت كه هرچيزي حكمتي دارد ... بايد باشد تا تو در كودكي بگيري اش و نفرينت كند به اين خوشبحتي امروزت .....
عجب نفرين شيريني بوده ها ؟
يا حق