به به يه شعر از يغما گلرويي

منم خيلي شعراشُ دوست دارم

من يه رودخونه پيرم ، که تو چنگ سد اسيرم

حبس سخره اي کبودم ، داره مي خشکه وجودم

خواباي آبي مي بينم ، تو شب سياه ممتد

چشم به راه من تنها ، چشم به راه من خسته

وقتي قطره ها يکي شن ، تازه من مي شم خود من

همه مي بينن که سد رُ ، خشم رودخونه شکسته

خسته از سخره شمردن ، عاشق رفتن و ديدن

ساکتم اما يه طوفان ، خونه داره تو دل من

هنوزم جاريه رويام ، فکر تن زدن به دريام

مي دونم سخره يه روزي ، مي شکنه با مشت موجام

داره تعبير ميشه رويا ، شايد امروز يا که فردا

مي رسه دست من آخر به تن آبي دريا .

«يغما گلرويي»

شاد باشي

تا بعد