دوازده روز، دوازده سال، دوازده قرن، دوازده اشك، دوازده خان،

واسه سفرت مي شمرم

1

2

3

4

5

.

.

.

درجا نزني يه موقع؟ همه ي خان ها رو كه رد كرديم، دوازده هزار تا دوازده روز و دوازده سال رو كه گذشتيم تازه مي فهميم كه:

هنوز چقدر راه داريم

هرچي جلوتر بريم دروازه ها وا مي شنو بي انتهايي راه رو مي بينيم

اون موقع اس كه صداي دلمون در مي آد: هفت شهر عشق را حافظ گذشت، ما هنوز ...

برا سفرايي كه به همين آسوني و به همين سختي مي گذره هيچكس آماده نيست حتي من كه پر بادم.

واسه شنيدن خبراي خوب شب دهم يه آسمون بي تابي دل كوچيك من و يه دريا دعا رو كنار هم بذار